Kamienie mają tu słony posmak, a historia nie została zamknięta w dusznych, muzealnych salach, lecz wystawiona na wieczne smaganie wiatru i słońca. Gdy pierwszy raz stanęliśmy na cyplu Capo di Pula, uderzyła nas nie tyle sama monumentalna architektura, co jej bezwzględna symbioza z żywiołem. Nora to nie jest po prostu kolejne stanowisko archeologiczne, które „warto zaliczyć”. To dowód na to, jak krucha jest granica między cywilizacją a naturą.
Znajdujemy się zaledwie czterdzieści minut drogi od gwarnych ulic Cagliari, a jednak krajobraz zmienia się tu diametralnie. Południe Sardynii odkrywa przed nami miejsce, które badacze często określają mianem najstarszego miasta na wyspie. To tutaj Fenicjanie, a po nich Kartagińczycy i Rzymianie, budowali swoją potęgę, nie przewidując, że morze pewnego dnia upomni się o swoje.
Dla nas, jako twórców portalu szukających miejsc z duszą, Nora jest fascynująca przez swój dualizm. Spacerując po starożytnych traktach, brukowanych tysiące lat temu, czujecie na twarzy morską bryzę, która niesie ten sam zapach, jaki czuli rzymscy patrycjusze. Najbardziej poruszający jest jednak widok tego, co niewidoczne na pierwszy rzut oka. Część antycznego miasta została bezpowrotnie zabrana przez Morze Śródziemne. Stojąc na brzegu, można dostrzec fragmenty ruin, które powoli znikają w toni – to zatopiona historia, która sprawia, że Nora przypomina nieco mityczną Atlantydę w miniaturze.
Na lądzie zachwyca Teatr Rzymski. To nie kupa gruzu, ale doskonale zachowana struktura, która do dziś, dzięki swojej akustyce, gości festiwale artystyczne. Wyobraźcie sobie spektakl, gdzie tłem nie jest malowana kurtyna, ale bezkresny horyzont morza. Tuż obok odkryjecie pozostałości bogatych domów i term. Zwróćcie uwagę na podłogi – misterne mozaiki, układane z tysięcy drobnych kamyków, przetrwały upadek imperium i deptanie przez kolejne pokolenia, wciąż zachwycając geometryczną precyzją.
Wizyta w Norze to jednak nie tylko lekcja historii. To doświadczenie zmysłowe. Po godzinach spędzonych w pełnym słońcu, wśród nagrzanych kamieni, naturalnym krokiem jest przejście na sąsiadującą z wykopaliskami plażę. Krystaliczna woda obmywa tu ruiny, a wy możecie dosłownie zanurzyć się w cieniu przeszłości. Jeśli szukacie na Sardynii miejsca, gdzie czas płynie inaczej, a granica między lądem a wodą zaciera się w najbardziej malowniczy sposób – Nora musi znaleźć się na Waszej mapie.
